راز جاده های عجیب و زیبای توسکانی

به گزارش نوای پرنده پارسی، خبرنگاران: در جنوب توسکانی شبکه اسرارآمیزی از جاده های قدیمی وجود دارد که در عمق صخره های عظیم فرو رفته اند. این جاده ها شبیه دره های باریکی هستند که با دیوار های سنگی احاطه شده اند. ارتفاع بعضی از این دیوارها به 20 متر می رسد. بعضی از این جاده ها گورستان ها و مقبره ها را به هم وصل می نمایند، بعضی دیگر مستقیم به شهر هایی مثل اسوانا، سورانو و پیتیلیانو و مزارع و رودهای اطراف می رسند.

نشانه های حفاری روی تمام سنگ ها مشهود است که نشان می دهد زحمت زیادی برای ساخت این جاده ها کشیده شده، اما علت آن هنوز یک راز است.

این شبکه جاده ای ویا کاوا نام دارد که به معنای جاده های حفاری شده است، اما اطلاعات کمی از تاریخچه آن در دست است. اعتقاد بر این است که تمدنی قدیمی تر از رومیان آن ها را ساخته باشند، مثل اتروسک ها که تقریبا 500 سال قبل از رومیان در ایتالیای باستان زندگی می کردند. اما شاید هم قدیمی تر باشند.

ما نمی دانیم ویا کاوا چه کاربردی داشته است. شاید فقط یک سیستم جاده ای بوده، که در این صورت سوال پیش می آید که پس چرا این قدر زحمت کشیدند و سنگ ها را حفاری کردند، درصورتی که می توانستند جاده را روی سنگ ها بسازند یا آن ها را دور بزنند. برخی هم معتقدند این جاده ها معدن یا کانال آب بوده اند، به خصوص چون برخی از آن ها از شهر پیتیلیانو به ساحل رودخانه می رسیدند. همچنین شاید عملکرد دفاعی در برابر مهاجمان و حیوانات وحشی داشته اند یا شاید برای انداختن سنگ یا ریختن مایعات داغ روی مزاحمان استفاده می شده اند.

در دوران روم باستان قسمت هایی از ویا کاوا بخشی از سیستم جاده ای شد که رم و مانچیانو را به هم وصل می کرد. بیشتر قسمت های ویا کاوا آنقدر باریک است که حتی گاری هم نمی تواند عبور کند اما در برخی جاهای آن شیارهای عمیقی دیده می گردد که در اثر فرسایش بلندمدت بستر توسط چرخ های آهنی ایجاد شده اند.

امروزه این گذرگاه ها با توجه به رشد گیاهان سرخس و خزه روی دیوار ها و سایه و خنک بودنشان محل مناسبی برای کوه پیمایی هستند.

منبع: amusingplanet